یکی از علتهایی که باعث شده زنها به استقلال مالی نرسند و یا آن را به تعویق بندازند وجود سندرومی به نام سندروم سیندرلاست!
سندروم یعنی مجموعهای از علائم که به عنوان مشکل و اختلال شناسایی میشود. عقده سیندرلا یا سندروم سیندرلا هم در واقع مجموعهای از علائم هست که در برخی از زنان دیده میشود. این سندروم به عنوان یک خطای شناختی در نظر گرفته میشود.
برای اولین بار خانم “کولت داولینگ” (Colette Dowling) از عقدهی سیندرلا در کتاب “ترس پنهان زنها از استقلال” نام برد. این اصطلاح با تکیهی بیش از اندازهی زنان به مردان تعریف شده میشود. در واقع میخواهد بگوید که زنان هیچ استقلالی در زمینههای عاطفی، مالی، اجتماعی و فکری ندارند و تمام آن را به ازدواج یا ارتباطات با مردان واگذار کردهاند.
نبود استقلال زنان ریشه در کودکی و ترسهای نادرست زنان است که منجر میشود زنان نتوانند خود را شخصی کامل و مستقل ببیند. پس چون در خود نمیبینند به اهدافشان برسند ، منتظر شوند تا مردان خوشبختی را برای آنها بیاورند.
علت سندروم سیندرلا چیست؟
مهمترین و بزرگترین عاملی که در سندروم سیندرلا دخیل است شیوه تربیتی والدین کودکان دختر است. دختران از همان دوران کودکی در صورتی تشویق میشوند که مودب، خوب، کامل و ساکت باشد. در نتیجه کودک فقط به شرط وجود این موارد جایزه میگیرد و حتی دوست داشته میشود!
از طرفی هم در بسیاری از خانوادهها محدودیتهای بسیار زیادی برای دختران گذاشته میشود. و هر شیطنت و بازی در دنیای کودکی دختران والدین آنها را نگران میکند. پس محدودیت را بیشتر و بیشتر میکنند. در صورتیکه در پسران برعکس است وپسر باید شیطنت کند اصلا اگر شیطنت نکند موردی دارد!
همینطور در ادامه این تفکرات غلط به کودکان دختر القا می شود که باید مورد پسند پسران و مردان باشند. اگرچه این موضوع اصلا بد نیست و ما نیز آن را رد نمیکنیم. اما زمانی پسندیده است که به کودک دختر شخصیت دهیم. یعنی کودک باید اول مورد پسند خودش نیز باشد! نه صرفا دیگران و در مرحلهی بعد نه فقط مردان…
با به بلوغ رسیدن و بزرگ شدن کودکان دختر، آرزوهای آنها نیز بزرگ میشود و در ادامه این تفکر نیز در آنها بزرگ میشود که برای موفقیت باید مردی حمایت کنندهی شما باشد. زمانی بدتر میشود که آنها فکر میکنند خود به تنهایی نمیتوانند موفق شوند. پس این در سرنوشت آنهاست که باید یک مرد برای موفقیت آنها همیشه حضور داشته باشد.
تمام این تفکرات کم کم می تواند منجر به سندروم سیندرلا شود.
ما مخالف مودب بودن و ساکت بودن یا حتی شیطنت کودکان نیستیم. حتی نمی گوییم این موارد نیز بد هستند. اما زمانی مشکل ساز می شوند که تمام ارزش ها و تشویق و جوایز را زمانی به کودک بدهیم که ساکت و… باشد! یعنی خودمان انسان های ساکت پرورش می دهیم و انتظار موفقیت های بزرگ را از او داریم ولی به او این تفکر را منتقل می کنیم که نمی تواند به تنهایی موفق شود و باید زیر سایه ی یک مرد باشد!!